ახლახან ბუქარესტში ჩატარებული მოჭიდავეთა ევროპის ჩემპიონატი სალიცენზიო შეჯიბრება გახლდათ ივნისის ბოლოს მინსკში გასამართავი მეორე ევროპული თამაშებისთვის. 

მოგეხსენებათ, ევროპული თამაშები დიდი ოლიმპიადის ანალოგიით ტარდება და ამიტომ ევროპული თამაშების პროგრამაში 10-დან მხოლოდ ის 6-6 წონითი კატეგორია შედის, რომლებიც დიდი ოლიმპიადის პროგრამაშიცაა შეტანილი. თავისუფალ ჭიდაობაში ესაა 57, 65, 74, 86, 97 და 125 კილოგრამები, ბერძნულ-რომაულში - 60, 67, 77, 87, 98 და 130 კილოგრამები. 

ბუქარესტში მინსკის საგზურები სხვადასხვა წონაში განსხვავებული ოდენობით გაიცემოდა - ზოგან 14 იყო, ზოგან - 16, თუმცა უმეტესად 15 საგზური თამაშდებოდა ანუ 15 საუკეთესოს შორის უნდა მოხვედრილიყავი. 

თავისუფალი სტილით მოჭიდავეებმა მინსკში მოხვედრის ამოცანა წარმატებით გადაჭრეს - იმის მიუხედავად, რომ ამ ოლიმპიური წონებიდან რამდენიმეში ძალზე მოულოდნელი მარცხი ვიწვნიეთ (მაგალითად - 65-ში, 86-ში, ლიცენზია მაინც ექვსივე წონაში მოვიპოვეთ. აი, ბერძნულ-რომაულში კი ოთხი საგზური დავისაკუთრეთ, ხოლო ორში ხელი მოგვეცარა. რაოდენ გასაკვირიც უნდა იყოს, ამ ორიდან ერთ-ერთი ხელმოცარული ჩვენი გუნდის ლიდერი, ევროპის ჩემპიონი და მსოფლიოს ორგზის მესამე პრიზიორი რობერტ კობლიაშვილია 87 კილოგრამში, ხოლო მეორე ულიცენზიო წონა 97 კილოგრამია, სადაც კონტინენტის პირველობაზე ახალგაზრდებში მსოფლიოს ჩემპიონი გიორგი მელია ჭიდაობდა. კობლიაშვილი ბუქარესტში პირველივე წრეში მეტად მოულოდნელად დამარცხდა პოლონელ თადეუშ მიხალიკთან, მელიამ კი თურქ ფატიჰ ბასკოისთან წააგო. 

სამწუხაროდ, ამ წონებში საგზურის მოპოვების პრაქტიკული შანსი აღარ დაგვრჩა - სხვა სალიცენზიო ტურნირი აღარ ტარდება. ერთადერთი შანსი ისაა, ამ წონებში სხვა ქვეყნები უარს თუ იტყვიან მონაწილეობაზე, მაგრამ, მგონი, ყველა კარგად ვხვდებით, ესეც რამდენად უტოპიური შანსია - ლამის გამორიცხულია, ამ თამაშებში მონაწილეობა ვინმემ იუაროს. თან, ჩვენდა ჭირად, 87 კილოგრამში 14 საგზური თამაშდებოდა, ანუ 3-მა ქვეყანამ უნდა იუაროს გამოსვლა! 

როგორც დიდ ოლიმპიადებზე, ევროპული თამაშების ლიცენზიაც ეკუთვნის ქვეყანას და არა პირადად სპორტსმენს ანუ სახელობითი არაა. თუმცა, როგორც წესი, მწვრთნელებს ძირითადად მაინც ის ფალავნები მიჰყავთ, რომლებმაც საგზურები მოიპოვეს - ეს წესი ათასწლეულში ერთხელ თუ დაირღვევა.

აქედან გამომდინარე, დიდი ალბათობით, ლამის უკვე შეიძლება იმის თქმა, ჩვენგან ვინ იჭიდავებს მინსკში იმის მიუხედავად, რომ მწვრთნელებს ჯერ ოფიციალურად არ დაუსახელებიათ იქ წასაყვანი შემადგენლობა. თავისუფალ ჭიდაობაში ეს არცაა ძნელად პროგნოზირებადი, რადგან იქ გამოკვეთილი ლიდერები გვყავს, აი, ბერძნულ-რომაულში კი საკადრო გადაადგილებებს არ გამოვრიცხავთ - ამ ნაკრებში ძირითადად ახალგაზრდული შემადგენლობაა და გარკვეული წარმატებების მიუხედავად, ბევრ წონაში ჯერ არ არიან ჩამოყალიბებული ლიდერები. თუმცა გარკვეული კითხვის ნიშნები „თავისუფლად“ მოჭიდავეთა ნაკრებთან დაკავშირებითაც ჩნდება. 

თავისუფალ ჭიდაობაში ჩვენმა ნაკრებმა ევროპის ჩემპიონატზე 6 მედალი მოიპოვა - 2 ვერცხლი და 4 - ბრინჯაო. აქედან ერთი ვერცხლი და ორი ბრინჯაო არაოლიმპიურ წონებშია მოპოვებული ანუ იქ მონაწილეობა გამორიცხულია, შედეგად კი ძალიან ძლიერი ფალავნები რჩებიან თამაშებს მიღმა.

შეგახსენებთ, რომ ბუქარესტში ბექა ლომთაძე (61) და გენო პეტრიაშვილი (125) ევროპის ვიცე-ჩემპიონები გახდნენ, მესამეზე კი ავთანდილ კენჭაძე (74), ნიკა კენჭაძე (79), ირაკლი მწითური (92) და ელიზბარ ოდიკაძე (97) გავიდნენ. ამათგან არაოლიმპიურ წონებში მედალოსნები ლომთაძე, ნიკა კენჭაძე და მწითური გახდნენ. საინტერესოა, რომელიმე მათგანს სხვა წონაში ხომ არ დაიხმარს ნაკრების მთავარი მწვრთნელი გიორგი იანტბელიძე? თუმცა ამის შანსს მხოლოდ ლომთაძის შემთხვევაში ვხედავთ, ვისაც იქნებ, 57 კილოგრამში დააკლებინონ, თუმცა საკითხავია, რამდენად შეძლებს ამას? ერთ დროს ნაკრების კოზირად ქცეული 57-ი კილოგრამი (მაშინ იქ მომავალი ოლიმპიური ჩემპიონი ვლადიმერ ხინჩეგაშვილი და აწ უკვე აზერბაიჯანში გადახვეწილი ევროპის მომავალი სამგზის გამარჯვებული გიორგი ედიშერაშვილი გვყავდა) დღეს ყველაზე სუსტ წერტილადაა ქცეული - სამწუხაროდ, იქ ვერავინ გაამართლა იმედები. მართალია, ბუქარესტში ოთარ გოგავამ მინსკის საგზური კი მოიპოვა, მაგრამ „ბოლო ვაგონს შეახტა“ - პირველივე წრიდან გამოვარდა. ამიტომ არ გამოვრიცხავთ, მწვრთნელმა ახალი კადრი მოიძიოს, თუმცა იქ არსებული რესურსით ეს გამორიცხული ჩანს. აი, ლომთაძე კი დაკლებას თუ შეძლებს, ეს არ გვგონია გამორიცხული. 

ნიკა კენჭაძის და მწითურის სხვა წონაში გამოსვლა კი შეუძლებელი ჩანს. არსებითად, მათ გადანაცვლებისთვის 86 კილოგრამი რჩებათ, რადგან 74-ში ავთანდილ კენჭაძე თავადაც ლიდერია და არა გვგონია, მასთან პაექრობა მისმა უმცროსმა ძმამ შეძლოს, ხოლო 97-ში მწითურს ოდიკაძე უჩანს ასევე ლამის დაუძლეველ კონკურენტად.

მწითური თავის დროზე 86 კილოგრამიდან კი ავიდა 92-ში, მაგრამ საეჭვოა, ახლა ამდენის დაკლება შეძლოს - ის უკვე ჩამოყალიბდა 92 კილოგრამის ერთ-ერთ წამყვან ათლეტად, წონების ასე ხშირ-ხშირი რყევა კი იოლი არაა. თანაც, 86-ში ევროპისა და მსოფლიოს პრიზიორი სანდრო ამინაშვილი ლიდერობს, ვინც არ იქნება ხელწამოსაკრავი კონკურენტი. 

თუმცა ამ საკადრო გადაადგილებებს კიდევ ერთი გარემოება აფერხებს - მსოფლიოს წლევანდელი ჩემპიონატი, რომელიც 14-22 სექტემბერს ყაზახეთის ახალ სახელდარქმეულ დედაქალაქ ნურ-სულთანში (ყოფილი ასტანა) გაიმართება, სალიცენზიოა ტოკიოს ოლიმპიადისთვის. უკვე არსებობს წინასწარი მონაცემები, რომ ნაკრების რამდენიმე წამყვანი ფალავანი იმ ტურნირისთვის ისედაც აპირებს წონის შეცვლას და ოლიმპიურ წონებში შიდა კონკურენციაში ჩაბმას. ამ პირობებში ნაკლებად საეჭვოა, რომელიმემ დროის ასეთ მონაკვეთში კიდევ შეძლოს წონის დაკლება. სავარაუდოდ, ისინი აქცენტს მსოფლოს ჩემპიონატისთვის მოსამზადებელ ციკლზე აიღებენ, მისი შესარჩევი კი ალბათ, ისევ, კარტოზია-ბალავაძის სახელობის ტურნირი იქნება. 

რაც შეეხება სხვა წონებს, 65-ში ხინჩეგაშვილი, 74-ში იგივე ავთანდილ კენჭაძე, 97-ში ოდიკაძე და მძიმეში პეტრიაშვილი შეუცვლელი გვგონია. 
რაც შეეხება სხვა ოლიმპიურ საჭიდაო სახეობებს, ძიუდოშიც და სამბოშიც მაქსიმალურად მოვიპოვეთ საგზურები. ოღონდ ეგაა, ძიუდოში ქალებში ვერ მოვიპოვეთ საგზური - იქ მხოლოდ 9 ვაჟი გვეყოლება (ორ წონას აორებენ), სამბოში კი 13 ლიცენზიაა მოპოვებული - 9 ვაჟებში და 4 - ქალებში. 
დასასრულს, გეტყვით, რომ ევროპული თამაშები მინსკში 22-30 ივნისს იმართება.