"ლელომ" ძალიან საინტერესო ინტერვიუ ჩაწერა ლეგენდარულ რევაზ ძოძუაშვილთან, საქართველოს ნაკრების ყოფილ მწვრთნელთან, ვინც აზრები გაგვიზიარა საქართველოსა და ბელარუსის ნაკრებთა მომავალ დაპირისპირებაზე. გამოცდილმა სპეციალისტმა უაღრესად საყურადღებო ნიუანსებზე ილაპარაკა...

წარსული უკვალოდ არ იკარგება

- მიმაჩნია, რომ ჩვენი მსჯელობა წარსულით უნდა დავიწყოთ. ფეხბურთი ისეთი რამეა, აქ წარსული უკვალოდ არ იკარგება. ბელარუსის დღევანდელი ნაკრები ძველი მინსკის "დინამოს" მემკვიდრეა, რომლის წინააღმდეგ მე და ჩემს თაობას არაერთხელ უთამაშია...

როგორი გუნდი იყო მინსკის "დინამო"? მე ვიტყოდი, ეს იყო უხერხული გუნდი. ძალიან ბევრს დარბოდნენ. ზოგადად საბჭოთა ფეხბურთში მინსკელებს არასოდეს ჰყოლიათ რიგითი გუნდი. საბჭოთა კავშირის ჩემპიონებიც იყვნენ, ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ.

მინსკის "დინამოს" სულ ჰყავდა კარგი თაობა. მაგალითად, ჩემს დროს ამ გუნდის შემადგენლობაში აშკარად გამორჩეული იყო სამეული - მალოფეევის, მუსტიგინისა და ადამოვის სახით. ძალიან სწრაფად შერბოდნენ ზონებში, ვითარებას მაგრად ამწვავებდნენ... ხშირად ისე ხდებოდა, რომ მწვრთნელებს მათ წინააღმდეგ პერსონალური მეურვეობის გამოყენებაც კი უხდებოდათ...

მინსკში თამაში განსაკუთრებით ძნელი იყო ხოლმე. ბელარუსის დედაქალაქში ძალიან ხმაურიანი გულშემატკივრობა იცოდნენ და, როგორც ვიცი, იქ ხალხს ახლაც ძალიან უყვარს ფეხბურთი. სულაც არ გამოვრიცხავ, რომ ბელარუსის ნაკრებს ქომაგები თბილისშიც ჩამოჰყვნენ...

მათზე წინ ვართ

- რა მდგომარეობაა ახლა? ჩემი აზრით, საქართველოს ნაკრები წინაა ბელარუსზე. ამის თქმის საფუძველს მაძლევს ამ გუნდების მიერ ბოლოს ჩატარებული შეხვედრები. ბელარუსმა ერთა ლიგაზე კარგად კი ითამაშა, მაგრამ მერე ჩააგდო შესარჩევი ციკლი.

რით ვართ წინ ბელარუსზე? თუ დავაკვირდებით, ოდნავი ამბიციის მქონე ყველა გუნდი თუ ნაკრები დღეს შემტევ ფეხბურთს თამაშობს. შეტევაში საქართველოს ნაკრებს გაცილებით დიდი რესურსი აქვს, ვიდრე ბელარუსს.

არ უნდა დაგვავიწყდეს იმის ხაზგასმაც, რომ საქართველოს ნაკრები, სათამაშო ინტელექტითა და ტექნიკით, წინ დგას ბელარუსზე. ინდივიდუალურად რომ ავიღოთ, ჩვენ გაცილებით უკეთესი შემსრულებლები გვყავს, მაგრამ...

არ დაგვავიწყდეს, რომ ეს არის ერთი თამაში. ერთ თამაშში ყველაფერი ხდება. აქედან გამომდინარე, საქართველოს ნაკრების ყველა ფეხბურთელი ბოლომდე უნდა იყოს მზად და მაქსიმალურად კარგ ფორმაში შეხვდეს ამ თამაშს.

ძალიან მნიშვნელოვანი იქნება ამ შემთხვევაში მოტივაციის ფაქტორი. მწვრთნელებმა ბოლომდე, თითოეულ ფეხბურთელამდე უნდა მიიტანონ ის, თუ რას ნიშნავს ეს თამაში მთელი ქართველი ერისთვის - რა სიხარული იქნება ევროპის ჩემპიონატზე გასვლა და რამდენი პრობლემა შეიძლება ამით გადაიჭრას!..

საჭიროა ძალიან ზუსტი ანალიზი

- მოგეხსენებათ, ბელარუსის ნაკრებს მარტში ვეთამაშებით. ეს არის ძალიან სპეციფიკური დრო ფეხბურთელისთვის. სულ ახალი დასრულებულია მოსამზადებელი პერიოდი. ყველას ერთნაირი ორგანიზმი ხომ არ აქვს? ზოგი კარგად იტანს წინასასეზონო დატვირთვებს, ზოგიც შედარებით ცუდად და ფორმაში ცოტა მოგვიანებით შედის...

ჩვენ უკვე შევთანხმდით იმაზე, რომ მარტის ბოლოს ბელარუსთან შეხვედრაში გვჭირდება ოპტიმალურ ფორმაში მყოფი ფეხბურთელები. უნდა ჩატარდეს ზუსტი ანალიზი, ვინ შეიძლება იყოს მარტის თვეში საუკეთესო ფიზიკურ ფორმაში და ამის მიხედვით უნდა შეირჩნენ ფეხბურთელები.

ადრეც ვატარებდით ასეთ კვლევებს. ახლა ტექნიკა სულ სხვა დონეზეა ასული. აქედან გამომდინარე, უტოპიურს არაფერს ვლაპარაკობ. თავად ჩვენმა ფეხბურთელებმაც უნდა მოსთხოვონ ბევრი რამ საკუთარ თავს. ვერ ესწრება შეკრების ჩატარება და ისე უნდა ქნან, რომ იყვნენ ბოლომდე ოპტიმალურ ფორმაში...

ეს ბელარუსების უპირატესობაა, მაგრამ...

- როცა ერთი თამაში წყვეტს ყველაფერს, როცა სასწორზე ამდენი რამ დევს, მთავარი ხდება ნიუანსები. თამაში არის მარტში. მარტში კი ცივა და ეს ყველამ ძალიან კარგად იცის. ამდენად, ბელარუსის ნაკრებისთვის ეს იქნება კომფორტული ამინდი.

ასე იყო ადრეც და ასეა ახლაც. ისმის კითხვა: როგორ უნდა გავაბათილოთ სტუმარი ნაკრების ეს ერთგვარი უპირატესობა? რა თქმა უნდა, პასუხის მოძებნა რთული არ არის. ფიზიკურად უნდა ვიყოთ კარგად მომზადებულები, ბევრი ვირბინოთ, მაგრამ არ ვთქვათ უარი ტექნიკაზე, მაგრამ აუცილებელი იქნება დიდი მოცულობის სამუშაოს შესრულება.

ეს დიდი პრობლემაა...

- მართლაც დიდი პრობლემაა, რომ საქართველოს ნაკრების რამდენიმე წევრი თავიანთ გუნდებში ვერ თამაშობს. თუ ფეხბურთელმა არ ითამაშა, ის ვერაფრით იქნება ოპტიმალურ სათამაშო ფორმაში.

როცა ჩვენ ვმუშაობდით საქართველოს ნაკრებში, მაშინაც იყო ეს პრობლემა, ვთქვათ, ჩვენი ფეხბურთელი იყო სადღაც მეთორმეტე, მეცამეტე, ან მეთოთხმეტე. ნამდვილად იყო ასეთი შემთხვევები...

მაშინ, ჩვენი კავშირებით ჩავდიოდით ამ კლუბებში. ფეხბურთელებიც გვერდში გვედგნენ და ჩვენ ვეუბნებოდით ამ კლუბების ხელმძღვანელებს: თუ თქვენ ამ ეტაპზე ვერ იყენებთ ამ ფეხბურთელებს, მაშინ მოგვეცით ჩვენ, წავიყვანთ თბილისის "დინამოში"... შეიძლება, ეს ყოფილიყო სხვა ძლიერი ქართული გუნდიც... და ისინი ისევ გახდებიან პირველები. ხდებოდნენ კიდეც. ის კი არა, ევროტურნირებზეც კი თამაშობდნენ წარმატებით.

მეორე საკითხია ის, რომ რა ძლიერ გუნდშიც არ უნდა თამაშობდეს ფეხბურთელი, თუ ის სკამზე ზის, ვერ განვითარდება ვერანაირად. ეს ფაქტია. იჯდე და უყურებდე, როგორ თამაშობენ სხვები, ეს ძალიან ცუდია.

გასაგებია, რომ დღეს ფეხბურთში დიდი ფინანსებია, მაგრამ რაღაც ასეთი შეიძლება დღესაც მოხდეს. ასე უფრო გამოადგებიან საქართველოს ნაკრებს და ქვეყანას. მე უდიდეს პატივს ვცემ გიორგი ლორიას. არ ჩერდება ისეთ კლუბში, სადაც არ ათამაშებენ და სულ მიდის ისეთ გუნდში, სადაც ექნება ნდობა. ამიტომაცაა, სულ რომ ინარჩუნებს კარგ ფორმას...